Pag 73

qui paravit regnum celi ordinibus angelorum et locavit in paradiso
Adam et Evam, pro minimo est dare populo suo terram aridam et
inaquosam, cum sint multe provincie mundi longe meliores et fertiliores
pre ipsa; sed revera promisit Deus fidelibus civitatem suam,
non utique civitatem illam que ut sepe sepius polluta est sordibus
et
cruore, sed illam que sursum est Ierusalem, de qua in spiritu dicit
David: "Beati qui habitant in domo tua, Domine: in secula seculorum
laudabunt te", et rursum: "Gloriosa dicta sunt de te
civitas Dei". Alioquin cum infinitum esse testetur Scriptura
numerum electorum, qua ratione capiet templum illud quod est
in Ierusalem tam innumerabilem multitudinem beatorum? Sic et
regem Christum promittit Scriptura regnaturum super sedem David,
et tamen in sede David regnum accipimus electorum et
utique illud regnum de quo dicit angelus Danieli: "Regnum quod
est subter omne celum dabitur populo sanctorum Altissimi".
Sic et ipsum Christum filium esse asserit Abrae et David, ac si
non esset filius omnipotentis Dei, sed tantum filius Abrae et David.
Qualis esset hec commutatio ut Deus ipse, qui conqueritur Samueli
de populo Israel quod petierit dari sibi regem, cum Dominus
ipse regnaverit super eum, nequaquam Filio suo sed ei qui esset a
sua natura alienus concederet regnum suum usque in eternum,
maxime cum ex aliis locis Scripturarum Deus ipse in populo suo
regnaturus esse monstretur? Et rursum: si filii David per successionem