eligere voluerunt. Nihilominus etiam
cum flumine Lolii supradicti sarcinarum
nostrarum et curruum impedimenta trajicerent,
a mane usque ad vesperas agmine non digesto
per acies, per buccinarum sonitus, quos
audire poterant de vicino ad bellum ipsos acuimus;
sed quos surdos ad verba reperimus, ad
tubas invenimus surdiores. Flumine demum
praefato, per nos et nostros, sine rebellium
nostrorum infestatione, trajecto, populis civitatum
et maxima parte militum ad propria
[redeuntibus, quos insperatae morae taedium,
et importunitas temporis] retinere diutius
non sinebat, cum expedita militia, juxta ripas
ex ista parte fluminis festivi direximus gressus
nostros ad pontes, per quos ipsi redeuntes
ad propria redire debebant, et sic cum in
Cavernis terrae morari diutius ultra flumen,
rerum ipsos arcente penuria, non valerent:
Mediolanenses, et socii populi Brixiensium,
qui domum redierant, contra legem
societatis, per pontes et vada fluminis
dum transire non possent, per cujusdam
stricturam nemoris exiverunt, credentes se nobis
per occultae fugae subsidium subripere, dum
nos adeo prope consistere forsitan non
putarent. Sed cum de adventu nostro terror
et fremitus, tanquam de coelo tonitru,
ipsis intonuit, ad praemissas nostrae Celsitudinis