Quinte Egloge titulus est: Pietas pastoralis. Collocutores
Martius Apitius et Festinus.
       
Mar. Quid genitrix veneranda dolet, germane ? quid illi
       Accidit hoc dignum gemitu ? quorsumve recentes
       Mesta pluet lacrimas, nec lumina nostra madescent?
Ap. Cuncta vorant anni volucres; domat omnia tempus
       Indomitum; cecidit matris fortuna decorque,
       Arentique virens senio dat terga iuventus.
Mar. Aspice quot circum stabiles, urgentibus annis,
       Et virides cernuntur anus. Aliunde profecto
       Luctus et offensi veniunt suspiria cordis.
       Querere nos causas, fatisque obstare repertis
       Suadet amor, pietasque iubet, meritumque reposcit
       Altricis, partusque labor, fastidia, cure
Ap. Vim nescit natura pati; licet omnia certent
       Pectora ab adverso, cunctas licet advocet artes
       Humanum genus et studio contendat inani,
       Invictum caput illa ferens, contemnet habenas.
       Mar. Hec prope diis natura pares iubet esse parentes.
Ap. Hec eadem prohibet cursum prevertere vite,