Cessatque noticia; ita quod me nescit
Qui, dum vivens fueram, surgens mihi cessit.
LXXXIV O vitanda vanitas! O divitiarum
O amor lamentabilis! O virus amarum!
Cur tot mors inficis, faciendo carum,
Nec quod transit citius quam flamma stuparum?
LXXXV Si mundus divitibus tria posset dare:
Iuventutem floridam, et mortem vitare,
Pulcram et durabilem prolem procreare,
Bene possent divites nummos congregare.
LXXXVI Homo miser, cogita; mors ita cumpescit:
Quis est ab initio qui morti non cessit,
Hic qui vivit hodie cras forte putrescit,
Cui prorsus hominum partem iam nescit.
LXXXVII Quando genus hominum morti deputatur,
Quo post mortem transeat quisquam ignoratur;
Unde quidam sapiens ita de se fatur:
«Contremisco iugiter dum mens meditatur;
Quod et quo propero quid mihi paratur;
LXXXVIII De morte dum cogito contristor et comploro;
Unum est quod moriar, et tempus ignoro,
Tertium quod nescio quorum iungar choro,
Sed ut suis merear iungi Deum oro.
Amen» .