aliquorum fratrum ipsius Ordinis effrenis
oblocutionis incauta, et utinam non mordacis
livoris seducta licentia, fratrem eundem
propterea, quem ex hoc chariorem habuisse
debuerant, impudenter diffamasse dicuntur.
Cumque hujusmodi verba, non minus
honoris nostri injuriam, quam fratris
ejusdem detrimenta contingant: devotionem
tuam rogamus et hortamur attente, quatenus
diligenti super haec cura praehabita, fratres
omnes quos propter hoc ad fratris ejusdem
infamiam temere prorupisse compereris,
debita disciplina castigans, eorum lubrica labia
silentii munimento compescas: illud circa
innocentiam fratris ipsius provisionis remedium
habiturus, ut si quid gravaminis
illatum sibi propterea fuisse conqueritur, ipsum
de praeterito satisfactio condigna conciliet, et
cautelae provisio inuniat de futuro.
Cap. XXII.
Cuidam Abbati, de quodam Monacho falsario.
Nuper in regno nostro, quidam circumvagus
inventus est monachus, qui falsas
sigilli nostri formas adulterans, non
absque honoris nostri injuria, et tuae honestatis
infamia discurrebat. Ut igitur de sigillo
ipso ulterius flagitiosa figmenta non procedant,
ipsum tibi, cujus honoris augmentum
de bono semper in melius cupimus promovendum,