putabat, ad bellum expectat; cuius etiam expeditioni Sergius
magister militum, Hugoque Boianensis comes consentiebant.
49
Igitur Rex super Bissiliam maritimum oppidum veniens,
eam sine dilatione aggreditur; cuius muris per girum eius
dirrutis, motus inde castra super Tranum metatur; que videlicet
civitas, tanto ipsius terrore percellitur, ut statim sibi subdita turres
etiam omnes, ipso iubente, subverterentur. Exinde veniens Barim
quam civibus, sicut supra expressum est, pro velle ipsorum dimiserat,
cunctis turribus eorum eversis, castrum etiam in ea, quod
iam intermissum fuerat, reedificari istituit. Deinde agens exercitum
repetit Troiam; quam videlicet civitatem, eo quod ipsa munitissima
sepe rebellior ei extiterat, magna ex parte in plures dispertitam
casales, communit.
50
Et comes Ranulphus, audiens tam propinquum regis adventum,
suspicans illum vere super se venturum, ad muniendum
se acrius accenditur; quam ob rem Neapolim ocius pergit, ibique
magistrum militum civesque alloquutus, in adiutorium sui cunctos
sollicitavit; deinde Aversam reversus, cunctos qui arma
ferre possent in hostem ortatus est. Exinde ad vallem Caudinam
qua exercitum dimiserat rediit, magistrum militum omnesque
qui deerant prestolans.
51
Interea dum Rex Troie moraretur, Richardus
Rohelis filius oppidum suum, quod dicitur Sancte Agathe,
|
|