omnia sunt nostris hec nota pericula regnis.
Preterea, quotiens nostros ego pectore volvo
tot victos bello reges, mens estuat intus
impellorque animo et totis cum viribus ipsam
vindictam amplector magnaque cupidine bellum
exquiro, ut nostris iniuria cesset ab armis.
At nostri reges tanta impietate furentem
Teucrum dissimulant sentire et relligionis
undique perruptum monstrant non cernere murum;
quare propositum dudum quod mente resedit,
nullo unquam certe moriturum sidere, firmum
ac fixum immotumque manet, cum tempore votum
crescit et huic vires currens mea suggerit etas.
Ipsum igitur tanto crassantem in sanguine Teucrum
est animus petere et totas effundere vires
cumque bonis animam hanc atque omnia credere bello
et gentem argolicam pro religione tueri.
Quo possum meliore animo et meliore labore
|
115
120
125
|