[14.] Patrato vero hoc nequissimo scelere, in sancti Petri ecclesiam convenerunt, ibique communi voto quendam virum Petrum, videlicet Ursoylum cognonime, preclarum generositate et moribus in ducatus honorem sublimare decreverunt. Qui a puerili etate nil aliud quam Deo placere studens, ad tante dignitatis provectum scandere contempnebat, timens ne secularis honoris ambitione propositum amiteret sanctitatis. Tandem inportune populo interpellante, non humano favore, sed totius reipublicę comoda huiusmodi principatus apicem accipere non recusavit. Deinde sacramentorum fide ab omnibus confirmatus, in propria domo degere voluit, interim sancti Marci ecclesiam et palatium recreare posset. Erat siquidem sibi coniux Felicia nomine et merito, unius nati tantumodo mater, qui patris equivocus nomine, non dissimilis extitit opere. Post cuius vero conceptionem, quam angelico inditio diva mater fertur cognovisse, maritalem torum viro sibi optemperante inviolatum vicissim Deo conservare deinceps devovere. Ceperat namque isdem dux Veneticorum causas bene et utiliter tractare censuramque legis in omnibus studiosissime observare et omnium virtutum gratia pollere. Combustum vero palatium et sancti Marci ecclesiam honorifice propriis sumptibus redintegrare studuit.
[15.] Interea Vitalis Gradensis patriarcha, predicti Petri interfecti filius, quorumdam Veneticorum consilio Saxoniam ad secundum Ottonem imperatorem properavit. Quem imperator devote suscipiens, dixit: "Cur ad me, pater, posita tanti itineris intercapedine, meam presentiam adire voluisti? ". At ille: "Proprii", inquid, "parentes exicio coactus ad tuam clementiam veni, quatinus mei infortunii meeque inopiae consolator et fautor efficiaris". Tunc cesar, experta ordine huius sceleris ratione, patriarcham secum manere aliquamdiu rogavit suasque querelas pie veniabiliterque condoluit.
[16.] Eodem quoque tempore domnus Hwarinus, venerabilis abbas sancti Michaelis monasterii, quod in Equitanie partibus in loco qui vocatur Cussanus scitum manere decernitur, Romam ad apostolorum limina properavit. In redeundo
|
|