Eugenii, ut quidam asserunt, laqueo est suspensus. Eugenius ab Arbogasto imperator ibi creatur. Quidam dicunt,
Valentinianum pre nimio dolore hoc genus mortis sibimet intulisse. Morte Valentiniani comperta, Teodosius contra
Eugenium tyrannum parat exercitum. Tunc etiam scripsit in Egyptum ad Iohannem monachum Eutropium eunuchum,
et eventum rei a viro ipso sanctissimo requisivit. Cui vir beatissimus plenam victoriam promisit. Teodosius
confisus in Deo pergit et Gothos contra tyrannos ante se premittit. Quorum decem milia ab Arbogasto interimuntur.
Procedit imperator, et cum in Alpibus hostibus occurrisset, ibique Arbogastus in eminentiori loco positus meliorem
pugnandi opportunitatem videretur habere, Teodosius tota nocte prostratus in precibus, mane in Domino confisus, congreditur
et gloriose triumfat. Ibi Eugenius captus occiditur. Arbogastus interfecit se ipsum. Teodosius autem, rebus
omnibus bene dispositis, anno undecimo post mortem Valentiniani aput Mediolanum vitam finiens, in Domino requievit.
Cetera de Teodosio versibus explicamus.
De Teodosio imperatore versifice narratur.
Fulget Teodosius diademate post Gratianum,
Concilium reficit Constantinopolitanum,
Arrius insanus spernitur ore, manu.
Fanaque templa ruunt nunc prorsus et idola cessant,
Arria scriptura perit, igne manuque repressa,
Docmata catholica cesaris aula parat.
Vixit Teodosius annis quasi bis duodenis,
Atque duos ultra. Lucius tunc papa resedit,
Tres annos vivit, mensibus octo sibi;
Insuper adde decem pro ratione dies.
Constantinopolim fertur capud ecce Iohannis.
Scriptaque Iheronimi, que multis contulit annis, Betlehemita domus misit in omne solum.
14. Item de Teodosio et Archadio imperatoribus, qui regnant annis 13.
Archadius cum Teodosio diademate fulget.
Ecclesie nunc catholice censura resurget,
Ordo bonus cleri nunc capud orbis erit.
Scribitur Archadius annis quater octo sedere.
Cornelius papa tres annos fertur habere,
Insuper adde decem de ratione dies.
Fama Iohannis ita tunc claruit anachorita,
Ut foret audita defunctis reddere vitam;
Constantinopoli sunt sua menbra sita.
15. De Archadio et Honorio fratribus imperatoribus.
Anno ab incarnatione Domini 390. Honorius Occidentis et frater eius Archadius Orientis post mortem patris
sui Teodosii sortiuntur imperium, ab Augusto 42., adhuc Damaso papa Rome, Teofilo in Alexandria, Iohanne Ierosolimis,
Flaviano Antiochie et Nectario Constantinopoli [episcopis] presidentibus. His diebus quidam monachus nomine
Dirimachus ab Oriente Romam veniens, dum ludum gladiatorum tamquam insaniam sedare voluisset, a circumstantibus
est lapidibus obrutus et necatus. Quo comperto, Honorius eum inter beatos martires censuit computari et pro eadem
causa ludum gladiorum, ne anplius sic fieret, interdixit.
16. De Iohanne Grisostomo.
Eo tempore Iohannes Grisostomus, qui cognominatur os aureum, apud Constantinopolim episcopus est ordinatus.
Temporibus Honorii et Archadii viri sanctissimi Martinus et Anbrosius de hoc seculo migraverunt.
Gothi, cum ab imperatoribus munera, que tempore Teodosii accipere cosueverant, habere non possent,
consilio Rufini patricii discedunt a curia et regem sibi creant. Rufinus postmodum detectus, propter commissum
dolum ante portas urbis Constantinopolis decollatur. Caput eius cum manu et brachio eius dextro ad improperium
et ludibrium per omnes vicos urbis circumfertur. Archadius, vir mitis et quietus, anno 14. post obitum
patris sui Teodosii vitam finivit, et imperium Orientis filio suo octenni Teodosio reliquit, Antemio prefecto tunc
ipsum puerum regente. Ipse etiam Antemius muro fortissimo regalem cinxerat urbem. Cetera de Honorio et
Arcadio versus habent.
|
|