"Non missura cutem, nisi plena cruoris, yrudo"
Indignata furit, animalia feda trucidat,
Illecebrosa cremat, terit incentiva molesta;
Sic dum se macerat, dum carnis sordida mactat,
In sua salvificum convertens membra flagellum,
Insita nature cedunt, infusa triumphant.
Dic michi, te queso, facit hoc industria Clare?
Ut reor, hoc potius operatur Spiritus ille,
Est cuius virtus inmensa, potentia summa,
Dura liquefaciens, cum vult, et mollia durans.
XVII - De exercitio sacre orationis.
Eternis afflata bonis, abducta caducis,
Laudibus invigilat, ymnos agit, artius orat.
De gremio mentis excusso pulvere sordis,
Obtutus anime lucem defigit in illam,
Que lucere facit homines, qua cuncta creata
Subsistunt, vivunt, pariterque moventur in ipsa.
Profluit in lacrimas orando, suasque Sorores
Incitat ad fletum: movet has lacrimatio matris.
Assiduat sua vota Deo, noctemque diei
Applicat, et longis post completoria noctis
Tractibus, attente, sotiis orantibus, orat.
Set cum iam fessas oratio longa Sorores
Afficit, et propria vadunt dare membra sopori,
Insistit Sponsumque suum magis anxia querit,
Affectu pulsat, lacrimis compellit, et eius
Predulces gustus furtim sibi sepe requirit.
Procidit in faciem, lacrimarum flumine terram
Infundit, mulcet labiis, ut sic videatur
Devotis manibus iam iam sibi stringere Christum.
Dic, queso, devota Deo dulcissima sponsa,
Quid dempse lacrime cupiant sitiantve, quid orent.
|
1
5
10
15
20
25
30
|