Tempore suspirans, inamenum spargit odorem.
       Tertius ille autem, distortis cornibus, atra
       Luxuria effervens, teneris male temperat edis.
       His multum debere memor grex ipse fatetur;
       Horum namque licet circum presepia natos
       Enumerare leves, atque agmina multa nepotum.
       Ille, piger senio, torpet; tamen integer olim
       Ludere clam solitus, virides nec spernere frondes.
       Nunc iacet et celum spestat. Premit arduus ille,
       Proceris gaudens per silvam insistere ramis.
       Permeat hic valles, longinquaque rura peragrat.
       Esurit ille rubos, fulgentibus imminet undis,
       Nec toto satianda Tago sitis arida fervet.
       Ille ferox animi est, et torva fronte minatur.
       Ecce duo obnixis qui se se cornibus urgent;
       Sepe graves silvis olim excivere tumultus,
       Nunc multo graviora parant, atque omnia turbant.
       Ecce duo morbo impliciti: Niger iste quiescit,
       Candidus ille silet; scabiem fricat ille vetustam.
       Ille quidem, toto quem cernis ab agmine solum,
       Natura generosus erat; sed, non sua tondens
       Gramina, sollicito tacitus terit avia gressu.
       Huic hostis generosus item, sed fractior evo,
       Contigerat; mors alterius certamen utrinque
       Conclusit. Non ille vadum torrentis aquosi,
       Nec iuga saxosi timuisset carpere montis.
       Dux gregis ille fuit, dum nostra reliquimus olim
       Pascua; primus iter rapidum per lubrica flexit,
       Hortatus sotios; mox cetera turba secuta est,
       Unde diu letos vacui deduximus annos.
Mi. Quid non longa rapit, seclis fugientibus, etas ?