nisi quia corde et animo indurato israeliticum
populum gravaminibus flagellabat indignis?
an non jaculatum est de coelo judicium,
ut juxta diversitatem excessuum diversa inflingantur
genera flagellorum? Profecto videbitis.
Doleo, inquam, doleo et contristor quod juvenem
generosum forma, et statura praestabilem,
futurum magnanimum, strenuum et audacem,
dominum primogenitum regis Caroli, amara
mors intempestive subripuit, et exanimem ecclesia
neapolitana suscepit: luxit immeritus forsitan
ante tempus, pro paterna negligentia, mortis
poenam. Ecce initium irae Dei, adest poenarum
inchoatio, et principium flagellorum:
speciosum forma prae filiis hominum febris invadit,
metritum cum febre supervenit, media
pars corporis congelatur, sed primum latus fit
debile, sine sensu et valetudine perditur factus
impos. Stupescat homo, miretur mundus: puer
ope medica non resurgit, nec juvatur adjectis,
aut restituitur medicinis; caedit natura, ceditque
ars phisica, et Gallieni experimenta non praevalent
praestita, Dei judicio dum non prosunt.
Tendit arcum Deus, et tela assumpsit et pharetram,
tuba canens: "Videte, videte, quia ego
sum Deus, et nullus alius est praeter me". An
creditis divina mysterio vacare judicia? Quandoque
minatur, ut terreat; quandoque percutit,
ut corrigat; quandoque unius poenae peccantem,
quasi monens pro aliis, afflictione fatigat, ut commissa
ingemat, et conversus alia non committat:
mors quidem, quae poterat pro tanta negligentia
paterna sufficere, si deinceps genitor per
viam regiam ambulasset, non fuit visio, sed
praeambula timoris injectio quasi monitoria,
graviora praenuncians, et comminatoria validiora
praedicens. Tanguntur graviter regis praecordia
et pugnantur, rex dolorose torquetur in obitu;
sic dolet animo, sic vulneratur affectu, sic irremediabilibus
lacrymis inundatus conspicitur,
quia nullum patri solatium vel mentis lenire valeat
ulcera, vel alveum compescere lacrymarum.
Cap. X
Rex Karolus, quum animi aegritudinem mitigasset,
Neapoli hastiludia indicit atque celebrat.
Nihilominus tamen, cum nullus adeo carus
existat, cujus post obitum memoriam lapsu temporis
non tollat oblivio, rex animum solitis restituit
gaudiis, et in regni diversis locis, apud
Neapolim maxime juxta monasterium sancti
Petri ad Aram, statuit hastiludia, sive justras.
Dividit ergo justrantium agmina, sicut mos est
in Turonea ... in Francia, milites se hinc inde alterna
|
|