eius series ad Romanum pontificem perferretur. Ita iam metu
reique difficultate sublata, viribus omnino destituta conspiratio
deinceps respirare non poterat, nisi novus denuo casus emergens
novum induxisset periculum et multorum prudentium virorum
industria sopitum extinctumque pene malorum fomitem unius viri
temeritas suscitasset. Nam, cum Odonem Quarrellum Messane
diutius morari post constitutum abeundi terminum cancellarius
comperisset, quod futurum erat presaga mente concipiens, minis
et contumeliis plenam ei direxit epistolam, precipiens ut infra
triduum post susceptas licteras, omni lucri spe neglecta omnique
dampni posthabita ratione, discederet. At ille, fatali iam [imminente
prec]ipitio, cupiditatis tenebris exce[catus], nullis inde minis
aut precibus, n[ullo po]terat genere persuasionis avelli, ob id
solum tanto se periculo negligenter obiciens ut a navibus in
Siriam transituris extorqueret pecuniam, non aliter eis indulta
copia transeundi. Hanc exactionem cives molestissime ferentes,
ceperunt inter se primum occulte conqueri, deinde licentius ac
manifestius indignari, suamque ipsorum temeritatem et ignaviam
accusare qui predones alienigenas paterentur regni thesauros et
de civium iniuriis conquisitam pecuniam in Franciam asportare.
Sed et Odonis Quarrelli clientes, qui per urbem ebrii vagari consueverant,
forte Grecos in domo quadam ludentes invenerunt, eorumque
ludos improbe perturbantes, cepere multis eos verborum
iniuriis irritare. Qui ob timorem cancellarii patienter aliquamdiu
sustinentes, rogabant eos ut abscederent, vel ab iniuria temperarent.
At ubi iam ira iugibus accensa contumeliis, propulsato
metu, patientiam eos dedocuit, raptis fustibus, illos aggressi improbam
eorum loquacitatem multis verberibus represserunt. Odo
|
1
5
10
15
20
25
|