intendit; et eum qui multum apreciatur se ipsum, et qui
omnes fere deprimere non omittit, homines deprimere moliuntur.
Mori honoranter est melius quam in vita vituperose transire.
Et dixit: dies suos morte prevenit qui regi repugnat; et rex
qui vili opponitur suum perdit honorem. Et dixit: pauper moritur
qui mundum diligit, et dives moritur qui non diligit eum.
Sapiencia non generosi est honor. Concupiscencia ducit ad
eam, que resumi non potest, iacturam. Avaricia honorem dirimit
quem parentes antea construxerunt. Insipiencia est socius pravus;
et sic pendere ab alio, ut absque peticione subsistere non
possit, mors prava censetur. Oportet rectorem seu gubernatorem
suum populum non thesauri loco seu hereditatis tenere,
sed ut consanguineos et amicos, nec in hiis que ab eis excipit
per violenciam delectetur, sed ex eo quod ab eis assequatur
ex recto. Qui heret iusticie non habet unde aliquem vereatur,
quare dixerunt aliqui quod iusti non habent ex quo Deum formident,
ex quo, quod ipse Deus voluerit, imitantur, et obediunt
suo mandato. Si rex est non justus, non est rex sed predo
et spoliator violentus. Mali timore obediunt, beneficio vero boni;
igitur, hos duos modos agnoscens, uni beneficias, reliquo penam
infligas. Tua ira non sit nimis aspera neclevis plurimum, quia
una mores luporum consequitur, alia puerorum. Et scripsit Alexandro
in epistola sua: tribus de causis reges honorantur, ex
legum institutione bonarum, ex regionibus conquirendis, et ex
desertarum populatione terrarum. Et eciam scripsit ei: Opera
manuum hominum non ad unguem discutias quia, cum homines
|
|