quod [favente divina clementia]
prospere vivimus, et corporis nostri membra,
bellicis hactenus fatigata laboribus, deliciosa
regni nostri dulcedine restauramus. Illo nihilominus
non omisso, quo ad pacificandum
statum fidelium, rebellium
reliquias comprimendas, ex curis nostris, quas
excitat sollicitudo prosperior, vigilias continuas
exercere curemus.
Cap. XXVI.
Cremonensibus confortans eos in fide, et asserit
se cito iturum ad partes illas, in exterminium
rebellium.
Etsi utilium exigente qualitate causarum,
quibus consultius aliter fieri posse non
vidimus, dudum regnum nostrum Siciliae
praesentia nostra duxerit repetendum, vobiscum
semper corde remansimus, et si permittente
natura fieri potuisset, majorem corporis
nostri partem providissemus vobiscum
praesentialiter remansuram. Considerantes vero
quod temeritas superstitiosa rebellium, dum
deliciosae tantisper quieti nos deditos opinatur,
improvide sibi plenam jam gloriam, ex
absentia forsitan nostrae Majestatis, usurpat:
pensantes etiam, quod vestra et aliorum nostrorum
vota fidelium, dum praesentiam nostram
anhelantes esuriunt, de facili possent assumere
pro tam longa spei prorogatione rancorem: