Instruit arma pius tantosque rescindere fastus.
Nec latet Arnulfum, rursus succrescere bellum
Hesperia: Widonem etiamnum milite fretum
Affore ceruicesque procaci adtollere fastu
Audiit; ac solio, quo forte sedebat, eburno
Exilit ingentique domum clamore repleuit:
"Fortia iussa cito, scribe, sulcate papyris,
Actutum populos cogant quae adstare iubenti
Quam uarios linguis tam duros pectore et armis.
Namque iuuat Latio clarum me uisere amicum,
Quem tociens Rhodanus uexat properante Lemanno
Milite. Quo fugient ergo? caelumne subibunt
An latebras terrae quaerent liquidiue profundi?
Oderit Hesperiae, faxo, dux nomen amatae
Improbus, extremis terrae uel postus in oris!"
Talibus infessus metuenda mole cateruas
Praestruit irarumque graues emittit habenas:
Eridanus ueluti niuibus feruore solutis
Praeruptum exit in arua fluens camposque per omnes
Cum stabulis armenta ruit, radicitus alnos
Litoreas fluctu undarum labente resorbens.
Iamque solum tenet Ausonium dux ille uerendus,
Cum Widonis abit rancore soluta superbo
Fama in castra rei. Sociis extemplo uocatis
Tunc ait: "O proceres, quid opus depromere uerbis,
Quo res imperii mergantur pondere belli,
Collectis quando Hister adest hinc inde fluentis
Excidio nostri? Moneo, seruate secundis
Rebus eo uosmet, tantis ac parcite bellis,
Abscedat donec proprios Arnulfus ad agros".
|
50
55
60
65
70
75
|