E[s]t sibi pulvinar. Storio quandoque iacebat,
Substernens capiti modicum palee, quasi plumam.
At quia tam dura vix ultra ferre valebat
Attritum corpus, Franciscus mitius egit,
Mandans ut pleno paleis fiscone quiescat.
Non servat metam seu ritum ieiuniorum,
Quem tenet ordo sacer devote religionis.
Huic cibus est panis, aqua potus quolibet anno
In quadragenis binis, quibus ipsa secundo
Et quarto sextoque die cessabat ab esu,
Vinum percipiens Domini quandoque diebus.
Set quia nimirum post tempora longa sub ista
Vita, seu morte potius, marcescere cepit,
Vir sanctus Presulque loci iussere, quod huius
Regula ieiunii triduani pernitiosa
Exulet, et quod nulla dies pertranseat, in qua
Non modico panis corpus regat attenuatum.
Virginis hinc artem videas, qua pondera carnis
Exuit et cogit spirantia monstra silere.
Cum caro nostra modum senper transire laboret,
Non sibi iam servare modum lex equa requirit;
Namque dolum pulsare dolo, propellere vim vi
Et fraudi cum fraude viam concludere, lex est.
Non grave ieiunium, non observantia talis
Efficit hanc mestam; vultus pretendit amenos,
Iocundos, ylares senper; carnisque flagella
Cordis amor levigat. Fervet dulcedine Sponsi.
Dum recolit, dolet et plorat ludibria Christi,
Sputa, flagella, minas, colaphos, cruciamina seva,
Celorum Dominum pro servis in cruce tensum,
Confixum clavis, lacrimosa morte peremptum;
Dumque gemit sanctos pro Christi nomine passos,
Verbera carnificum, suspendia, vincla, flagella,
Ardentes laminas, gladios, incendia, mortes,
Multos pro Christo cesos, pro cuius amore
Non lapides Stephanus metuit, Laurentius ignes
Derisit, vincens Vince[n]tius aspera vicit:
|
1
5
10
15
20
25
30
35
|