Pag 676

aut armenta trahit, quianam civile canebas
urbe sedens carmen? Quando hoc Benacia quondam
pastorale sonans detrivit fistula labrum,
audiat in silvis et te cantare bubulcum».
Nec mora: depostis calamis maioribus inter,
arripio tenues et labris flantibus hysco.
«Sic, divine senex, a sic eris alter ab illo!
Alter es, aut idem, Samio si credere vati
sic liceat Mopso, sicut liceat Melibeo.
Eheu, pulvereo quod stes in tegmine scabro
et merito indignans singultes pascua Sarni
rapta tuis gregibus, ingrate dedecus urbi,
humectare genas lacrimarum flumine Mopso
parce tuo, nec te crucia crudelis et illum,
cuius amor tantum, tantum complectitur, inquam,
iam te, blande senex, quanto circumligat ulmum
proceram vitis per centum vincula nexu.
O si quando sacros iterum flavescere canos
fonte tuo videas et ab ipsa Phillide pexos,
quam visando tuas tegetes miraberis uvas!
Ast intermedium pariat ne tedia tempus
letitie, spectare potes quibus otior antris
et mecum pausare. Simul cantabimus ambo:
ipse levi calamo, sed tu gravitate magistrum
firmius insinuans, ne quem sua deserat etas.
Ut venias, locus ipse vocat: fons humidus intus
antra rigat, que saxa tegunt, virgulta flabellant;