Ora salutiferis referentem tristia plantis
Sublevat illacrimans. Unde ista potentia ceco
Tanta deo? Tantumne levem valuisse pharetram
Ut iecur invicti per tot fera prelia regis
Vulnere traiectum tenui prosterneret intra
Femineum imperium? Vultu tandem illa remisso
Incipit: «O regum deus, auxiliumque
Dum meruit, patrie, nunc terror maximus idem,
Si mea post tantos unquam consurgere lapsus
Fata queant, spesque una foret post damna superstes,
Quid michi vel longa potuit contingere vita
Letius, ad talem quam si translata maritum
Dicerer et fausta subito crevisse ruina?
Sed quia fata premunt et nostris debitus annis
Finis adest michi, care, animos attollere fractos
Desine: non tali pelago convulsa ratis nat.
Fortune michi nota fides: sat magna petenti
Dona dabis mortem, que libertate retenta
Perferat hanc animam directo tramite ad umbras.
Romanum fugisse iugum michi meta precandi est.
Cetera non ausim. Tibi sed pro talibus ille
Rex superum meritis grates exolvat opimas,
Qui mea magnifico transcendere vota favore
Nisus eras.» Vultum hec dicens avertit, et illum
Compulit in lacrimas iterum: «Sed parce dolori,
Parce» ait «et nostris oculis, quos fletibus istis
Ante diem perimis: spes amplas fessa labansque