dum Philippus, rex macedo, Atheniensibus multas iniurias et
molestias inferret et inter eos lis maxima verteretur, tandem
de communi consensu ordinatum est ut quelibet pars unum
acciperet advocatum. Athenienses igitur pro suo advocato
acceperunt Demostenem, qui erat sapientissimus et facundus,
cuius eloquentiam omnes advocati et iudices formidabant. quod
cum audisset rex Phylippus, timuit vehementer ne propter
suam facundiam ipse suam perderet causam, propter quod
magnum pondus argenti ad Demostenem destinavit, rogans ut
nec pro se [nec pro] Atheniensibus allegaret, sed solum taceret.
ille vero, avaritia depravatus, argentum accepit et se taciturum
esse promisit. apropinquante igitur termino, miserunt Athenienses
ad Demostenem, ut ad locum ordinatum pergeret et causam
ipsorum defenderet. quod cum ipse presensisset, simulans langorem,
in lectum se proiecit et cepit fortiter exclamare se pati
scinatem. tunc unus ex nuntijs Ateniensium, qui audiverat
de accepto argento, sibi respondit dicens: "Ecce, Demostenes,
non pateris scinatem, sed argentinatem". et
sic ille, depravatus cupiditate pecunie, tacuit veritatem iustitie.
dicit idem Elinandus quod, si lingua iudicis funiculis argenteis
|
|