Terriginis. Alii qui multum terrent ibique,
Exciti somno suspirant atque gementes;
Ni furiosa manus Germani hec adsit, an hostis
Ullius, hic adtentans hec tentoria nostra,
Atque venire ausus. Sed ibi diu imperat horum
In pulsus dubiis, proceres mox undique stratis
Exurgant, ac dicit eis: - Perusina pavesco
Agmina, nonne minus Romana furentia singna:
Nam nuper memini me audisse utrosque minantes
Ad vada Fulginei fluvii. Sed talia nostri
Explorent equites aliqui; que lumina visa,
Quive homines, que singna ferant, quis cursus eorum;
An veniens sit amicus homo. - Dum talia querunt,
Affitiuntur ibi verbis et vulnere crebro:
Vultibus excisi redeunt et naribus unchi,
Deformes facie, labiis mentoque putati,
Ac alii membris aliis. - Quo, maxime princeps
Imperii, misisti aties has! Respice quales
Assistunt hiis! non faties, neque vultus, et illas
Que prius qui affuerant assunt reditura: nec usque
De te ac militibus penses non a lillis
Armigeris, veluti solitum mortalibus ire;
Sed sunt ut fulgur, ut et ignea flamma vecti
Que celo cunctas venere cremantia syluas;
Obstante cunctosque aditus. - Ille anxius, illa
Dissimulare volens, cum sit simulare necesse
Rebus in afflictis, et non dissuadere turbis;
Quamvis mente gerens aliud foret, arma ministrat,
Singna dat et presto populis. Exercitus autem
Diffusus, trepidusque stetit. Cui talia princeps
Rursus ait: - Metui primo Gripho nonne hic esset,
Aut hic Romanus miles, qui sanguine vinctus
Est illi vere. Sunt hii quos extimo longe.
Non eques hic audax alius, neque si quis in orbe
Esset in hac hora, populus temerarius iste
Omnibus in populis et gentibus ivit ab evo,
Et non respexit fortune lubrica siqua.
Illius ac urbis homines, ut murmura gentis,
|
|