animo Sancto Clementi obtult, et chartulam
confirmationis inde faciens Domno Trasmundo
Abbati legaliter tribuit.
Iste siquidem Abbas cum esset Episcopus,
et Ecclesiam Sancti Pelini miro opere renovasset,
et etiam Sancti Phanphili Sulmonensem Ecclesiam
jam renovare coepisset, quamvis possessionibus
non extiberaret, imo, sicut supra, notavimus,
detrimentum pateretur, tamen non fuit contentus
humilitate prioris Ecclesiae quae fuerat
aedificata a Ludovico imperatore in loco ubi
ob hoc usque hodie dicitur ad Sanctos novos,
aedificavit novam Ecclesiam, in qua coëgit
manere congregationem, volens ibi si tempus
haberet, et Deus vellet, transferre Beatissimum
Clementem.
1076. 77. 78. et 79
Veruntamen Deus ejus nisibus obstitit, et
quod ipse praeordinaverit ut homo, sicut in
sequenti dicemus, evenire non potuit. Tunc
siquidem volvebantur anni Dominicae Incarnationis
millesimus septuagesimus sextus, et
septimus, et octavus. In tempore etiam
Abbatis hujus et Episcopi, in anno videlicet
ab Incarnatione Domini nostri Jesu Christi
millesimo septuagesimo nono, quidam
Spanus nomine dedit Monasterio Sancti Cle:nentis
pro remedio animae suae Ecclesiam Sancti Sylvestris,
quae est in Caramanico, cum tenementis
et pertinentiis ejusdem Ecclesiae, sicut
in charta ab eo facta legitur.
Ugo namque Malmazettus videns novas
munitiones fieri, et metuens ipsas fore impedimentum
sibi, invaserit multa Castella, et
munitiones, et maximam partem illius regionis
finxit se amicabiliter velle habere colloquium
cum Abbate. Tetendit insidias, illumque
improvisum, et minus cautum comprehendit,
in carcerem trusit, et tamdiu ligatum tenuit,
donec omnia nova aedificia dirueret, et
habitatores rebus et utensilibus spoliaret. Postquam
omnia sicuti sibi placuerat demolitus est,
Abbatem solvit, et liberum abire permisit.
Qui rediens ad Abbatjam cum eam nudam et
bonis spoliatam videret, et unde posset vivere
in ea non inveniret, tristis et verecundus, partim
quia destructum videbat quod aedificaverat,
partim propter dedecus quod sibi grave
illatum fuerat, postquam per octo annos praefuit
Abbatiae, regressus est ad Sanctum Pelinum
suum Episcopium, ibique paucis diebus
postea vivens, reddidit carnis debitum, et moriens
quinto Calendas Decembris, ibidem in
Ecclesia Sancti Pelini meruit habere sepulcrum.
Monachi autem in destructione Ecclesiae quae
facta fuerat, ut praediximus, ab Ugone Malmazetto
in tempore Trasmundi Abbatis Sancti Clementis,
et Sancti Pelini Episcopi, per diversa loca
dispersi, quando potuerunt reversi sunt ad
Monasterium, et ante Corpus Sancti Clementis,
quae pars sola Ecclesiae cum quatuor tantum
veteranis Monachis integra remanserat,
quos quatuor Monachos in ipsa Monasterii
mutatione vixisse nostri majores tradunt. Quia,
nunquam recedimus a loco quem elegit Dominus,
et in quo Dominus noster Beatus Clemens
voluit requiescere, non enim sine Dei nutu hic
Ludovicus Imperator Domino templum istud
aedificavit, et ideo non aliter quam corpus
sine anima poterit quis nos alibi transferre,
quia potius mori volumus, quam hinc discedere.
Cetera enim praeter locum ipsum, in
quo supradicti quatuor Monachi ante Sanctum Clementem
|
|