sed furibunda genas et corda dolosa cruentis
unguibus effoderes animosque imitata viriles
divideres artus, effractaque tempora palmis
casta maritalis praeberent signa pudoris
membraque iactares latos dispersa per agros,
in triplices secuere greges ut Penthea Bacchę.
quid mirum? non te nobis privata dederunt
semina, sed (si quid regalis praestat origo
laudibus) inveniemus avum, a quo ducta propago
est tua, Flamicium, qui saevum fregit Othonem
et meruit posita (Parcę voluere) figura
ceruleos augere deos. nec quippe tacendus
Est patruus, rigui tenuit qui sceptra Pisauri,
magnus Alexander, vel qui, charissima coniunx,
Sfortia te genuit (sic ducitur ordo) secundus,
Sfortia, qui Ligurum populos moderamine flexit
Picaenosque lares stravit, qui Marte subegit
moenia lanigeris iterum surgentia Gallis.
cuius ut acta canam, rutilos prius aequore currus
condet in Hesperio rursusque resurget Apollo.
maternum si stemma petis: tribuere Philippi,
innumeras quorum laudes et gesta trophea
inclyta testantur. sed si tibi nulla tuorum
nomen facta darent, poterat tua candida virtus
esse decus generis vel nobilitare nepotes.
ingenio (si casta tamen vel honesta fuisset)
|
270
275
280
285
290
|