sua suorumque luciflua inviseret illustratione: primum quidem montem illum Garganum
toto iam orbi notissimum; secundum circa oceanum, qui dicitur Ad maris periculum;
tertium in horum medio iustissima meta positum, montem videlicet Pyrchirianum. Merito
quippe in terris, ceu humana vitans contagia, celsis in montium gaudet cacuminibus, qui
summo pastore quaerente perditam ovem in convallibus cum ceteris beatis angelorum
agminibus desertus scribitur fuisse in montibus, unde divinam maiestatem contemplatur
vicinius. Sed iam omissis ceteris ad illud, quod proposuimus, stilum vertamus.
III. In Itali finibus mons quidam extat insignis XII milibus passuum distans ab
Alpibus, qui vulgari nomine, sed non vulgari errore aut casu Pyrchiriana seu Pyrchariana,
id est ignis Domini vel ignea civitas, vocatus est ab incolis propter angelorum, ut reor,
ibi futuram frequentiam et dilectam Domino sedem, qui facit angelos suos spiritus et
ministros suos ignem urentem. Is undique tractu satis arduo sublime caput in aera
exerit ipsasque nubes suo vertice tangit parvique collis discrimine a ceteris seiunctus una
admodum arta via potest adiri, ut facile intelligas illum quodam divino privilegio donari.
Amoenus quippe puris et suo murmure dilabentibus e vicino fontium rivulis, redimitus
quoque frondosis ac pomiferis arboribus et silvis, ubi garrula voce aves immurmurant
diversi generis, solo nudato supremo cacumine beati Michaelis gestat aecclesiam, non
tam metallorum fulgore et humano opificio rutilam seu politam quam crebra signorum
experienti evidentia conspicuam. Quae tantam ac talem aspicientibus divinae contemplationis
suo quodam secreto infundit dulcedinem, ut illius domicilio illecti ac contubernio
clament medulitus prae desiderio: "Mons in quo beneplacitum est Deo habitare in eo", et
"sicut ros Hermon, qui descendit in montem Syon, quoniam illic mandavit Dominus benedictionem
et vitam usque in saeculum". Aecclesiam ergo illam hoc ordine inibi constructam
primitus verissima antiquitatis relatione accepimus".
IV. Erat quidam Ravennas nomine Iohannes cognomento Vincentius, vir mirae simplicitatis
ac spiritualis intelligentiae gratia adprime ornatus, qui in genitali quidem solo episcopali
fertur functus dignitate, sed solitariae vitae ardore flammatus multis provintiis perlustratis
in montem, qui Caprasius dicitur, praedicto monti a parte septentrionali oppositum
sese conduxerat, ut Domino, cui inter turbas positus, quarum fuerat offensus obsequiis,
sitiebat inseparabiliter adhaerere, nullo deinceps humano consortio retrahente facilius
uniretur. Qui locus tunc adeo remotus erat, ut heremi secreta haud desideraret. Ubi
multo tempore ille famulus Dei delitescens tanta intentione divinae theoriae hominum
devitabat aspectus, ut angelorum cotidiano consortio delectari ac perfrui non immerito
crederetur.
|
|