sensimque factum est, ut pro romana latinitate adulterinam hanc
barbarica mixtam loquelam habeamus vulgarem.
[XXVI] [111] Multas, ut principio sum pollicitus, utriusque partis
argumentationes, et illorum qui vulgarem nostrae similem Romanis
locutionem fuisse crederent, et eorum qui latinitatem litterariam illi
aetati mecum tribuerent, pro voluminis magnitudine videor attulisse.
[112] Et, licet propositarum pro subiecta materia quaestionum
partes ipse meas defensaverim, licet transactione illa redire tecum
in gratiam voluerim, licet facillimam res ipsa determinationem prae
se videatur ferre, tibi tamen, vel, si per occupationes excusabis, doctissimo,
quem deligere malueris, sententiam et quaestionis solutionem
relinquo. [113] Quam, si etiam meis adversabitur assertionibus
illasque resupinas evertet, in eam accipere partem decrevi, ut unico
romani eloquii ad gloriam adiumento innixis quos habet frequentes
aetas nostra viris, quibus illud primo diceretur intelligereturque
verbis, aut me docuisse, aut a peritiori ut doceretur curasse laetari
debeam. Vale.
Florentiae, kalendis april. MCCCCXXXV.
|
|