Scipiadas, quos alma domus Cornelia celo
Extulit atque hominum superis equavit alumnos,
Unde ducum dux ille genus trahit. Est michi magnus
Enumerare labor vel nomina sola domorum:
Quod si gesta velim percurrere digna relatu,
Quantus erit? Non usque adeo michi ferrea lingua est,
Nec tibi sint aures. At ne fortasse putetur
Exemplo caruisse fides quam vestra Philenis
Fratribus altisono cecinerunt carmina cantu
Pauca sed e pleno longe repetentur acervo.
Namque olim, aut vento terram impellente latenti
Aut causa quacumque alia, prerupta vorago
Romano patefacta foro conterruit Urbem.
Stabant attoniti pleno circum agmine Patres:
Undique solicitum pregrandia volvere saxa
Vulgus anhelabat; pars convectare canistris
Tellurem magnasque trabes. Nil molibus illis
Cum fieret, simul ira deum manifesta moveret,
Consilio superum visum est compescere pestem.
Dum pavidi responsa petunt, consultus aruspex
'O preclara novis gens' inquit 'territa monstris,
Hoc specus explendum est non qua ratione putatis.
Quid iuvat aggestu lapidum et telluris inani
Flectere velle deos? Non si Tarpeius in imas
Sexque alii latebras descendant ordine colles.
Ac super incumbat gravis Appenninus et Ethna,
Finis erit. Sunt que vobis pretiosa dehiscens
       Fossa petit: paucis plenus concurret hiatus'.
His dictis riguere animi, pallorque per omnes
Mestus erat: multi gemmas aurumque ferebant
Argentumque alii, namque hec meliora putantur