subvenire posset, tantum propriis calamitatibus
unusquisque opprimebatur. Hac tempestate
nutu Dei quidam Imperator Augustus nomine
Berengarius, accessit ad has regiones,
quem adierunt fratres, et depositis coram eo
suis miseriis, et ruina Monasterii, et gloria in
qua fuerat temporibus Ludovici, acceperunt
praeceptum ab eo, ut Abbatem eligerent, et
quaecumque de jure Monasterii fuerant, recolligerent,
Congregationem ad priorem statum
reducerent, et nihil de dignitate Monasterii
perire permitterent. Sane ipsa praeceptalis pagina,
quam de libertate, rebus, et dignitatibus
Monasterii ad instar priorum Imperatorum
idem Augustus fieri jussit, sigillo, et signo nominis
ejus fuit impressa et insignita, despripta
sic est.
917.
PRAECEPTUM
Berengarii Imperatoris de libertate Monasterii
Casauriensis, et rebus ejus.
“ In nomine Domini Dei aeterni Berengarius
Divina favente clementia Imperator Au¬gustus.
Si Sanctarum Dei Ecelesiarum famulantibus
aliquod tutelae Imperialis nostrae
subsidium seu defensaculum impendimus, id
ad aeternae recompensationis meritum nobis
proficere non ambigimus. Quo circa nove¬rit
omnium fidelium Sanctae Dei Ecclesiae
nostrorumque praesentium scilicet, ac futu¬rorum
industria, qualiter Monachi cujusdam
Monasterii, in quo almificum Beatissimi Pontificis
atque Martyris Clementis Corpus di¬gnoscitur
esse reconditum, ubi Casa aurea
nuncupatur, et in honore Sanctae, et Individuae
Trinitatis constructum esse decernitur.
Quod etjam Monasterium Domnus Ludovicus
olim Serenissimus Imperator, et noster
Consobrinus, a fundamento pro Dei
amore, suaeque animae salute, cunctas proprietatis
suae res infra civitatem Urbem
(nempe Romam) sive extra ipsam, nec
non et Pentapolis, Tusciae, Spoletini Ducatus,
Camerini Comitatus, atque Fermini,
Ascolini, Aprutini, Pennini, seu Teatini finibus
positas, praetaxato Monasterio, ibique
Deo famulantibus tribuens, construxit, ad
Majestatis nostrae clementjam percurrentes,
mercedis nostrae pietatem suppliciter postulaverunt,
quatenus eis pro Dei amore, nostraeque,
vel parentum nostrorum animae
remedio ejusdem praelibati Monasterii res,
ipsis in eodem Monasterio nunc praesentibus
atque futuris Christo Domino famulantibus,
hoc nostrae auctoritatis Imperialis praecepto
confirmare et corroborare modis omnibus
dignaremur. Quod firmiter attendentes,
eorumque Monachorum miserjam atque
inopjam attentius perspicientes, omnes ejusdem
Monasterii res, quas praedictus Domnus
Ludovicus Imperator, et Consobrinus noster,
pro animae suae salvatione, in jam nominatis
territoriis atque locis, praelibato
Monasterio ad Beatissimi Pontificis atque
Martyris Clementis honorem dicato, ubi
Casa dicitur aurea, olim praebuit suo in
tempore, per hoc nostrum Imperiale praeceptum
nolentes praenominati Domni Ludovici
Serenissimi Imperatoris et Consobrini
nostri eleemosynam, atque mercedis suae
|
|