sanctitate preditus, iusticie amator, elimosina dapsilis omnibusque bonis fultus.
[44.] Post cuius discessum quidam nobilissimus Petrus, cognomento Candianus, ducatum suscipiens, nihilominus sui decessoris exemplo subditum sibi populum tractare conatus est. Ubi dum Comaclensis insule homines quosdam Veneticos temere comprehendissent, ipse vero tanti dedecoris iniuriam non ferens, misso illuc exercitu, ipsorum castrum igne combussit quosdamque illorum interficiens, reliquos utriusque sexus ad Veneciam duxit. Ibique tam diu ipsos detinuit, donec sese sue dicioni sacramentorum fide subderent et ut proprii sibi deinceps in omnibus obtemperarent.
[45.] His namque diebus quidam Olivolensis episcopus, Dominicus nomine, defunctus est; quem successit Petrus Petri Tribuni filius.
[46.] Antedictus vero Petrus Candianus dux suum dilectum equivocum filium Constantinopolim ad Constantinum et Romano imperatores transmisit; a quibus protospatharius effectus, cum maximis donis ad Veneciam retdiit. Qui vero prelibatus dux post adventum filii non plus quam quinque annorum spacia vivens, ab hac luce subtractus est. Quem successit Petrus Ursonis ducis filius, is qui aput Vulgaricum regem fuerat exulatus.
|
|