diu cedi et catenis constrictum in carcerem mitti cum aliis Christianis,
et ante carcerem poni custodes. Beatus uero Proculus pernoctans,
orauit ad Dominum, dicens: «Domine, non erubescant,
qui te expectant, et non reuereantur, qui querunt te, Deus Israel».
Circa mediam autem noctem ecce angelus Domini cum nimio
splendore, apertis foribus, ingressus est ad eos, et exhortans eos et
benedicens, duxit extra ciuitatem, dimisitque eos. Qui reuersi
sunt ad loca sua, magnificantes Dominum.
Sanctus uero Proculus uenit in oppidum, quod uocatur Lazanum,
inuenitque ibi uenerabilem uirum Volusianum, cum quo diu
permanens, egrotis multa beneficia conferebat. Inter quos quaedam
puella ad uirum Dei adducta est, per decem annos paralysi laborans
et carens membrorum officio: quae a medicis numquam curari
potuit. Beatus autem Proculus pro ea orans, dixit: «Domine
Iesu Christe, qui incuruatam mulierem per decem et octo annos ab
infirmitate curasti, respice ad preces meas et hanc puellam pristinae
sanitati restitue». Mox puella sana surrexit; magnificantibus, qui
aderant, Dominum, qui mirificat sanctos suos. Neromanus quidam
nomine, febribus laborans, audita fama beati uiri, ad eum ueniens,
postulabat humiliter se ab eo pristinae sanitati restitui.
Sanctus uero Proculus et Volusianus pro eo Dominum orauerunt,
dicentes: «Domine, qui sanasti socrum Petri et puerum centurionis,
sana hunc per preces seruorum tuorum, ut cognoscant omnes,
quia tu es Dominus Deus noster». Cumque, qui aderant, respondissent
«Amen», erexit se febricitans sanus et a beato Proculo
baptizatus est.
Interea beatus Valentinus prefatus, apud Vrbem martyrio coronatus
est, cuius loco beatus Proculus succedens, signa multa et
prodigia faciebat, et multi baptizabantur, eratque in ecclesia magna
letitia de tanto pontifice. Sed antiquus hostis ei inuidens, eius famam
extinguere est conatus, mittens inhonestos quosdam Chri-
|
|