Petro comite Alansano, inibi castra firmans
ad custodiam Nicoterae, que prope littus maris
sita per paucas leucas distabat ab exercitu Gallicorum,
et a Messana civitate per littora marina
XX, Atrabatensem comitem jubet ire, dubitans
ne Messanenses et Catalani terram illam per
mare occupent, et occupatam faciant custodire
in exercitus principis detrimentum. Ex tunc
enim Catalani et Syculi post captas adversariorum
galeas per mare Tyrrenum insolenter
vagari coeperunt, et in eo quasi soli habebant
dominium; cursitare praeter haec nonnullos galeones,
qui piratico cursu aequora circuirent,
provide ordinarant. Ex tunc etiam post ribellationem
Syciliae, rege Calabriam dimittente, malorum
gentis gallicae primordia inceperunt, et
operum Syculorum, et complicium labes coepit
labefactare contratam; ex tunc quoque potissime
post dimissam civitatem reginam pacta regis
Caroli retro fluxerunt, et Gallicorum spes quotidie
visa est sublabi, vires que ipsorum sine visibili
pugna confringi.
Sed, ut dictus Petrus de Aragona, demorans
adhuc in loco praedicto Coronae, Gallicos in
fronteria se palantes telis et insidiis superet,
quorum vires aequare non poterat, nonnullos
Graeculos de contrata, qui tamquam ii, quorum
discursus nullius cura ingruebant, exercitum utrumque
revisere, explorationes status Gallicorum
per loca illa constituit. Sicque dum octingenti
stipendiarii equites gallici apud Seminariam
commorantur, quae distabat per duas leucas
tantum a plano Coronae, ubi Petrus de Aragona
cum exercitu residebat, contingit, quod quodam
magistro Henrico dicto Barrotta portante
VI. M. unciarum auri pro stipendiariis praedictis,
apud Seminariam commorantibus, qui
thesaurarii vices in hac parte gerebat, dum ibi
nocte manerent, adventus suus cum hujusmodi
pecunia, exploratorum praedictorum relatibus,
ad aures dicti Petri de Aragonia est perlatus.
Igitur idem Petrus, qui est auri cupidus, non
minus cupiens per quemlibet modum laedere Gallicos,
et adducere in exterminium inimicos, exercitus
utriusque cupidine, noctis tempore Catalanis
amictus, descendit pedes cum multitudine
peditum proclives colles, quibus Seminaria
subest, quia custodes non credebant intrantes
hostes fore, et terram silentem invadit, et cum
non sit terra ipsa objectibus roborata murorum,
Almogaveri, et qui cum eis erant, silentiosi passum
terrae praeoccupant, ubi quamplures pervigiles
tutos per nocturna silentia quiescentes..
...... cubabant; ipsi autem custodes non
credebant, qui veniebant, affore inimicos, nisi
quatenus manus intrantium, contra eos inculcantes
ictus, et sua torquentes hastilia, cognoverunt.
Haec enim sunt Almogaverorum gestamina:
manus quidem sinistra bina gestat hastilia, scilicet
|
|