10 Vel sic:
«[Quod] vestri apostolatus apicem litteris frequentius
infestamus, clementia vestra dignetur tollerare benigne
quoniam neccessitas incumbens nos hoc facere compellit.
Hinc est quod vestre sanctitati cupimus notificari quod.»
11 Vel sic:
«Quia litterarum frequentia vestre sanctitatis aures pulsamus,
pietas vestra benigne tollerare dignetur, quoniam pericula
plura que nobis superincumbunt hoc nos facere cogunt.
Cuius rei gratia vestro apostolatui intimamus quod.»
12 Clericus sic potest exordiri quando scribit domino episcopo, vel
quando minor scribit maiori:
«Cum vestra providentia consueverit ingnotis et extraneis
providere, qui semper vobis extiti subditus et
fidelis ad vestram non titubo recurrere paternitatem sperans
de postulatis vestra tantummodo gratia nullam pati repulsam.
Inde est.»
«Licet paternitati vestre servitium aliquod non impenderim,
de vestra tamen benignitate confisus paternitatem vestram
non dubito deprecari cum vestrum michi auxilium fuerit
oportunum. Eapropter paternitatem vestram duxi humiliter
deprecandam, quatenus.»
«Quia de vestre paternitatis providentia indubitam fiduciam
gero, a vestra non dubito aliquid expetere benignitate
sperans vos iustis meis precibus benignum prebere assensum.
Vestram igitur paternitatem humili prece deposco quatenus.»
«Cum sim vestre paternitatis planta humilis et devotus
alumpnus et me ab infantia rore vestre gratie rigaveritis, non
credo vos emulorum fallaciis pietatis vestre aures inclinasse
qui michi vestram gratiam subtrahere nituntur. Eapropter
humilitatem vestram humiliter oro, quatenus.»
|
|