Provocatus est vero idem abbas Berardus a quodam Rainerio
abbate Sanctorum Cosmę et Damiani quod dicitur in Mica Aurea
pro cella de Minione, iniuste quam dicebat debere esse subiugatam
suo monasterio prędictus abbas Rainerius. quę causa finita fuerat
ante Ottonem imperatorem iuvenem et ante papam Silvestrum,
pręsente Hugone abbate. venerunt autem utrique abbates in
pręsentiam comitis Girardi filii Rainerii, cui abbas Hugo commiserat
omnes cellas et terras quas habemus in marchia Tuscana,
et dederunt invicem guadimonia ut, constituto termino, iudicantibus
iudicibus fecissent secundum legem. et qui ex eis defuisset,
non amplius pręsumeret recapitulare illam controversiam. qui
vęro pręparatus fuisset, illam cellam teneret absque ulla altercatione.
venit itaque domnus abbas B[erardus] ad terminum constitutum
pręparatus, et una cum iudicibus et comite atque episcopis
et plurimis hominibus expectavit a mane usque ad vesperum.
sed supradicto abbate Rainerio minime veniente, a sapientibus
iudicatum est iudicibus, ut amplius non pręsumeret illam cellam
reclamare suam, quam falso antea reclamabat. Quoniam
quidem aperte dabatur intelligi secundum regalia pręcepta huius
monasterii quod antequam Sanctorum Cosmę et Damiani cęnobium
fundatum fuisset, cella de Minione fuit subiecta huic cenobio
Beatę Marię.
Ipso etiam tempore quidam pręsbyter Petrus contulit huic
monasterio res suas et partem de ęcclesia territorii Sabinensis in
Ponzano et Rescaniano. et alius pręsbyter Benedictus nomine
optulit res suas huic monasterio in loco qui nominatur Sancti Valentini.
Iohannes vero et Crescentius filii comitis Ottonis refutaverunt
in hoc monasterio quisquid eis pertinebat de castello
Tribuco. item, collata est quędam res huic monasterio in loco
qui dicitur Canalis et in Cerquito modiorum ducentorum. quidam
autem viri germani Suavis et Berardus contulerunt in hoc
monasterio casalem quem tenuit Guido pręsbyter et casalem
quem tenuit Nicto de Iohanne Adę cum molinis et aquimolis
|
|