et auctoritate remota. Valerii Publicole, Fabritii Coruncani, Nasice
et Asiatici Scipionum, ex tali familia, ex tam claris parentibus,
quorum alter propter paupertatem publico funere elatus est, alterius
filie ex erario nupserunt, multorumque preterea excellentium
virorum, qui cum summis in imperiis pauperes vixerint non
solum urbem, sed terrarum quoque orbem rebus ab se gestis illustrarunt,
filii nepotesque paternam virtutem et paupertatem imitati,
ut ipsos omittamus parentes, secundum Aristotelis descriptionem
nobilitatis lumine privabuntur?
50 Aristidem inter principes Athenienses equalem Themistocli,
qui solus propter eximiam virtutem iustus est cognominatus, cum
ira pauper excessisset e vita ut vix unde efferretur reliquisset, neque
fuisse nobilem dicet neque suis nobilitatem reliquisse, quamvis et
in civitate princeps et virtute preclarus? Quo quid insulsius quam
Aristidem, Scipionem reliquosque summos in sua re publica imperatores,
quia prestare virtute quam divitiis maluerunt, vel nobilitate
caruisse vel preclusisse suis posteris nobilitatis iter?
51 Sed sit nobilis secundum Aristotelem, qui ex parentibus virtuosis
oriatur ac divitibus, ipse quoque paternam virtutem et opes
consecutus. Attende que ex Aristotelis definitione absurditas subsequatur.
Nam cum divitie sint bona fortuita, que dari et auferri
queunt, erit in fortune arbitrio sita nobilitas, quoniam abeuntibus
copiis et illa ex parte simul cum divitiis abibit, rursus illis redeuntíbus
reintegrabitur. Quod si salvis fortunis, fieri enim potest, vitia
pro virtutibus succedant, amittetur quoque nobilitatis portio. Ita
nobilitas discedens atque revertens puerorum more vagabunda
quedam res fiet nullius in arbitrio sita. At si ex fenore, rapinis, spoliis,
|
|