Pag 321

Qualiter Alexander ascendit montem saphyrum etc.
Alio itaque die Alexander diis suis uictimas immolauit et
assumptis duodecim principibus suis gradatim superiora montis
per dictos gradus ascendit. Inuenitque ibi palacium mirabiliter
spaciosum habens portas duodecim et fenestras sexaginta. Et
erant porte laminares et fenestre ex auro purissimo constructe.
Vocabatur autem ipsum palacium domus solis. Eratque ibi
templum totum aureum, ante cuius fores erat uinea ferens
botros ex carbunculis et innumerabilibus margaritis. Et ingressus
Alexander et principes eius palacium inuenerunt hominem
iacentem in lecto aureo et ex aureo pallio textili ornato. Et ipse
homo erat corpore magnus nimis et speciosus, cuius caput et
barba tamquam nix purissima nitebat. Quem senem cum uidisset
Alexander et principes eius continuo flexis genibus eum adorabant.
Senex autem ait Alexandro: "Tu uidebis, que homo carnalis
non uidit, et audies, que homo terrenus non audiuit."
Cui Alexander: "Et quomodo, beatissime senex, nouisti me?"
Ille respondit: "Priusquam unda diluuii operiret faciem terre,
formam tuam cognoui. Nonne uidere uultis sacratissimas arbores
solis et lune, que futura nunciant et predicant?" Quo audito
Alexander repletus est magno gaudio et respondit ei dicens:
"Eciam, domine, desideramus illas uidere." Tunc senex ait: "Si
mundi estis a commixtione femine, licet uobis illas uidere et
intrare in ipsum locum, qui sedes est dei." Alexander respondit:
"Mundi sumus." Statimque erigens se ipse senex de lecto ait
illis: "Deponite annulos uestros et calciamenta uestra et sequimini
me." Allexander iussit principes suos stare et depositis annulis,
uestibus et calciamentis unaque cum Tholomeo, Anthioceno et
Perdica incedebat. Igitur inceperunt ambulare per ipsam siluam,
que erat in summitate dicti montis, que inclusa erat inter
maius artificium. Erantque ipse arbores centum pedibus alte
et erant similes lauris et oliuis, ex quibus arboribus
thus et balsamum largiflue decurrebant. Deinde ambulantes
per ipsam siluam inuenerunt unam arborem nimis excelsam, et
sedebat super eam auis magna. Ipsa uero arbor neque folia
neque fructus habebat. Auis uero gerebat in capite cristam
similem pauoni et fauces cristatas et circa collum cristallum
fulgentem ut aurum, postrema uero parte purpureus erat extra
uero caudam roseis pennis, in quibus ceruleus color inerat,
ornabatur. Cumque eam uidisset Alexander, in figura eius mirabatur
ualde. Dixit ei senex: "Hec auis, quam uidistis, Fenix
est." etc.
Qualiter Alexander inuenit arbores solis et lune etc.
Tandem ambulantes per ipsam siluam uenerunt ad arborem
solis et lune, et dixit ei senex: "Sursum respice, Alexander, et
de quocumque uolueris scire, in corde tuo reuolue, sed palam