Ad nostram urbem cum parvula filia quidam iamdudum
venerunt ex Anglia. Cum tempore brevi puella utroque parente
orbata [sit], utrum sacra necne baptismatis unda sit lota,
manet ignara. Anime igitur periculum pertimescens, gehenne
incendium expavescens ad nos sepissime venit, genibus provoluta
sacrum fontem expetiit. Verum quia inter fratres nostros
varie super hoc sunt dissidentes sententie, nihil inde agere sine
vestra auctoritate decrevimus. Doceat ergo discipulum magistralis
benignitas, instruat filium paternalis caritas ac suum
de cetero servum confirmet Romane ecclesie mitissima pietas.
6
P. servus servorum Dei V. Bononiensi dilecto in Christo
fratri et coepiscopo salutem et apostolicam benedictionem.
Lectis tue dilectionis litteris, frater venerabilis, ingenti cum
ammiratione mens nostra fuit repleta letitia. Nam quia sedem
apostolicam, ut debuisti, consulere decrevisti, letum me reddidisti.
Quod autem in re tam aperta dubitasti, nos et fratres
nostros ammiratos turbasti. Tua quippe fraternitas a cunabulis
sacris litteris erudita, exterioribus et studiis adprime
inbuta et huius sacrosancte sedis auctoritate munita indubitanter,
ut credimus, nosse debet tale, quod sub ambiguo non
debere relinqui, sed ad certitudinem luce clarius constat oportere
adduci, ne anima pretioso Christi cruore redempta per
|
|