Illa gemit surdumque vocat, non irrita iusto,
Spes ubi nulla tui, mittens suspiria celo.
Mater et ipsa dolens rogitat misereque sorori,
Increpitans te, poscit opem, fratresque superbo
Affusi mestique greges silveque precantur.
Quem non movissent? Sed inesorabilis unus,
Durus, inhumanus, ferus, horrens despicis omnes.
Quid tamen officio retrahit, nisi pectoris ardor
Impius et fulvi sitis importuna metalli ?
Scilicet attonitus fulgenti incumbis acervo.
Hinc stupor ille oculis, hinc illa oblivio menti
Celestum atque anime. Sed quem tibi crimina finem
Promittunt, audi; nam sepe illustria multum
Multum animos exempla movent: In flumine tusco
Pastor avarus erat, quem par sitis impulit, equi
Federis oblitum, patrios transcendere saltus.
Occidit is merito. Gravis at contagia culpe
Immeritum parili traxerunt turbine natum,
Infaustumque gregem innumeris,texere sagittis.
Nunquam, si fidei vel si memor ille decoris,
Parcius aut sitiens, tanta cum strage suorum
Assirias gustasset opes aurique saporem ».
Arthicus hec torrens. Motus Pan talia contra:
« Si vacat exemplis tempus dare: Sevus Eoum
Pastor ad Eufratem fuerat, cui sanguine fuso
Esset, inhumanum !, sitienti horrenda voluptas.
Ille ferox similisque tui confinia ruris,
Sevitia stimulante pari, dum despicit ampli,
Incustoditos vidue trascendit in agros,
Incautumque neci natum dedit. Anxia mater