De privilegiis ęcclesiasticis et constitutionibus sacris numquam
corrumpendis neque violandis sanctorum auctoritates patrum quas
autenticas reperimus, omnipotente Domino adiuvante huic inserere
opusculo et annotare curavimus, propter eorum videlicet ignaviam
qui fatentur privilegium sive constitutio alicuius non valere
pontificis nisi tantum temporibus illius qui ędidit. primo itaque
videndum est clarius quid sit privilegium. privilegium quippe
privata lex est, idest precipua atque summa et excellentior omnium
legum, quam nemo unquam violare aut corrumpere vel
infringere poterit sana fide. dicitur etiam et decretum idest
diu declaratum et ad purum examinatum. quapropter si Decianę
leges sive Diocletianę aut cuiuslibet imperatoris ethnici promulgatę
habentur et custodiuntur per innumera annorum curricula,
idest post eorum interitum qui eas statuerunt, multo magis
beati Petri apostoli vicariorum, qui vice illius ęterno dono potestatem
a Christo ligandi et solvendi acceperunt et perpetuo cum
eo regnare creduntur, constitutiones in omnibus firmissimę et omnimodis
valere debent, et qui eas pręvaricari pręsumpserint, perpetui
puniendi sunt vinculo anathematis. denique si, ut ait
Apostolus, « irritam quis faciens legem Moysi sine ulla miseratione
duobus vel tribus testibus moritur, quanto magis putatur
deteriora mereri qui Spiritui gratię contumeliam fecerit ? »
illa enim lex per servum carnali populo data est, hęc vero per
Christum filium Dei vivi apostolo Petro et eius successoribus
gratię spiritu sanctificatis ligandi atque solvendi potestas largita
est, quam qui denegat vel detrahit aut corrumpit, Spiritui Sancto
contumeliam facit. ipsis enim dominus Christus loquitur dicens:
« Qui vos audit me audit, et qui vos spernit me spernit ».
notandum quoque, quod bulla vel formata privilegiorum non auri
vel prętiosioris metalli insignita habetur, sed tantummodo plumbi,
et hoc non incongrue. plumbum enim non prętiosius, non durius,
|
|