Pag 127

14. De numero uocacalium. Vocales autem sunt numero
quinque, a e i o u.
15. Quare dicantur uocales. Istae uero uocales dicuntur,
quoniam per se uocem faciunt, uel quia uox litteralis nequit
fieri sine aliqua istarum.
16. De i et u. Ex his uocalibus duae i in uim consonantium
quandoque transeunt, uidelicet i et u sequente alia
uocali in eadem syllaba, ut Iuno et Venus.
17. De i. I quoque pro duplici consonante multotiens
accipitur, scilicet cum inter duas uocales inuenitur, ut maius
peius (geminatur enim ibi sonus eius); in quo loco antiqui
solebant geminare <e>andem i litteram et maiius ci peiius
scribere.
18. De u. V si post g uel post q ponitur, ut quis sanguis, nec
uocalis nec consonane habetur. Vocalis enim non est, quia i
sequitur, consonans non est, quoniam q uel g praecedit; solum
igitur sibilum asperioris soni praesentabit.
19. De consonantibus. Ceterae litterae praeter supradictas
uocales omnes sunt consonantes, quia simul sonant cum istis.
20. De diuisione consonantium. Consonantium uero aliae
sunt semiuocales, aliae mutae.
21. De numero semiuocalium. Semiuocales sunt, ut plerisque
Latinorum placuit, septem: f 1 m n r s x.
22. De f. F uero multis modis ostenditur muta magis.
Omnis enim semiuocalis terminat dictionem; sed f non terminat