munitio ferebatur, viriliter extitit
expugnatus, captis nonnullis Parmensibus
praefatis ibidem positis ad tutelam. Quem,
velut dispendiosum hostibus, dum inde
non minus, quam ubi nos ipsi persistimus,
arcerentur, muniri fossatis, et aliis
necessariis mandassemus, praedictis, filio nostro
et Ezelino ibidem usque ad plenum mandatae
munitionis exitum moraturi: Cardinalis
Octavianus [cui ad Mediolanensium et aliorum
nostrorum rebellium auxilium, fuerat [per
Apostolicum] dudum de transalpinis partibus
commissa transductio, et ea per A.
comitem Sabaudiae, dilectum consanguineum
et fidelem nostrum, in manu forti de mandato
nostrae Celsitudinis denegata] Mediolanum
furtive quodammodo, sub inermi et modica
comitiva pervenerat, ad instantiam G. de
monte Longo, legati Apostolici apud Parmam
intrusi, eundem de succursu Parmensi,
per literas et nuncios saepius requirentis, Mediolanensium,
Brixiensium, Mantuanensium,
Ferrariensium, et aliorum nostrorum rebeillium
possibili coadunato praesidio, venit
[Marchione Asten. et Alberico de Romano,
proditoribus nostris, ipsum illuc comitantibus]
ad Tallatam, locum videlicet, unde pars
praedicti fluminis derivatur. Unde praedictis
Parmensibus et legato transitum, et succursum
impossibilem repromittens, praefatis filio