visionesque reddebat. Vidit etiam tunc temporis visionem, suo
domini Papae consensum proposito pollicentem: quamdam videlicet
arborem magnam miraeque proceritatis cuius ipse cacumen manibus
leviter ad terram usque deflexit. Quod utique rei exitus evidenter
postmodum comprobavit, dum se ad condescendendum viro
pauperi vir excellentissimus et magnanimus, dominus videlicet Innocentius
papa tertius, qui tunc Ecclesiae praeerat, inclinavit.
Dans igitur duodenario fratrum pium summus Pontifex de regula
confirmanda consensum, dans et eisdem de poenitentia praedicanda
mandatum, cum gaudio illos data benedictione dimisit; sed et eisdem
adhuc ampliora multiplicatis in posterum compromisit.
22 Beatus igitur Franciscus magnum non immerito reputans
tanta se a Christi vicario beneficia consecutum, divinae super omnibus
clementiae gratias egit; et visitatis principis Apostolorum liminibus
et oratione completa, gaudenter cum suis ab Urbe recessit.
Movebat eum protinus dati ratio, ne forsitan remaneret ingratus,
piaque cum fratribus incepit tractare consilia, qualiter in observando
regulam primum in semetipsis per virtutum incrementa proficerent,
dehinc qualiter aedificando proximos in mna sibi credita Domino
foenerarent. Haec et his similia pie conferentibus illis, accidit
ut in quemdam locum desertum, iam hora diei progrediente, venirent,
|
|