XXVI. De agno et lupo.
Cum grege barbato dum ludit iunior agnus,
Tendit in hunc menti dissona uerba lupus:
«Cur olidam munda sequeris plus matre capellam?
Lac tibi preberet dulcius ipsa parens;
Est prope, festina, matrem pete, munera matris
Lac bibe: nam seruat ubera plena tibi».
Agnus ad hec: «Pia capra mihi lac dulce propinat,
Me uice matris alit, me uice matris amat.
Non mihi, sed domino prodest me uiuere: uiuo
Vt metat in tergo uellera multa meo.
Ergo mihi prestat nutriri lacte caprino
Quam, lac matris habens, mergar in ore tuo».
Omnes uincit opes securam ducere uitam.
Pauperius nihil est quam miser usus opum.
Nil melius sano monitu, nil peius iniquo:
Consilium sequitur certa ruina malum.
|
|