An magnum forte reputas quod particulares
Partius abstergit morbos, que largius omnem
Languentis mundi potuit detergere plagam?
Christi purpureo crux vera peruncta cruore
Atque suis menbris quasi gemmis predita claris,
Mortem destruxit, inferni vincla resolvit,
Restituit vitam, celi patefecit amena.
Quid non mellifluum, iocundum sive salubre,
Quid non salvificum, seu mite piumve, benignum
In cruce resplendet? Crux hec mala cuncta recidit,
Morbos depellit, languores sanat et omnes
Corporis abscidit pestes, eliminat omnes
Sordes et maculas anime, fugat omne malignum,
Litigium solvit, celi terreque relegat
Discidium, sedat odium pacemque reformat.
Hic adverte parum quod crux, licet omnia possit,
Se tamen humanis studiis meritisque coaptat,
Et pro mensura fidei se format in illis.
Non erat unius apud omnes manna saporis.
Dissimiles parit hec fructus in dispare cultu:
Pectora si tepida fuerint, crux ipsa tepescit;
Cum calidisque calet, si sint ferventia fervet.
In se largiflua, primis se reddit avaram;
Parca penes medios, postremis magna rependit.
Est eadem diversa gerens; variatur in illis,
In quibus ipse crucis cultus differre videtur.
Hinc patet in Clara quod, dum crucis ardet amore,
In cruce magna facit, per eam crux grandia prestat.
XXIX - De cotidiana informatione Sororum per se et per predicatores.
/*
Clara puellarum doctrix rudiumque magistra,
Conmissum servare gregem, sibi frangere panem
Vite, prebere sibi nutrimenta salutis,
Summis invigilat studiis. Quasi mater alumpnas
Moribus informat, blande monet adque benigno
|
1
5
10
15
20
25
30
35
|