Non procul Hanibalis distabat cursus ab Afro
Litore, cum iussus raptim fastigia mali
Navita conscendit, quam classis prenderet oram
Visurus; summoque sedens in vertice ligni
«Diruta» respondit «spectamus saxa sepulcri»;
Huc recto impellens fert ventus tramite proram.»
Tristior augurio «Clavum rege, carbasa volve!
Flecte viam cursumque alio melioribus» inquit
«Auspiciis detorque meum.» Tum iussa magistri
Expediunt, ac versa vadis ad proxima Leptis
Litora solicito pervenit remige classis.
Qui status interea Romanis esset in oris
Quive foret Libicis, que spes, qui terror utrimque
Volveret alterno fluitantes turbine mentes,
Dictu difiicile est. Quotiens ingentia duri
Hanibalis monimenta animis confectaque bella
Obversabantur, tunc spes Romana cadebat
Victa retro; at quotiens clari occurrebat imago
Scipiade florensque viri et spectata iuventus
Ac virtus infracta malis, Spes pulcra redibat
Tunc Italis, Terrorque iterum transibat ad hostes.
Et quanquam Latiis depulsum finibus acrem
Hanibalem fratremque oculis Respublica letis
Cerneret, ast alia urgebat precordia cura:
Segnities suspecta ducum, quibus omne Senatus
Mandarat studium ne quo molimine possent