dehinc quasi decursis tenebris in lucem erumpimus, et a
venerabili patre Ylario, quasi nove salutis gaudio, usque ad eiusdem
monasterii transmigracione[m], immo omnium antiquorum edificiorum
omnimoda[m] subversione[m] quinto loco lineam extendimus.
inde in novo labore, quasi in nova refeccione discumbimus, et a nostre
conversacionis temporibus in sexto libro huius operi, cum
novi monasterii edificiis, venerabilem Girardum et religiosissimum
Benedictum ad vos usque deducimus. digna vobis post hec mercede
remunerandis septimus liber dicabitur, tanto pre ceteris
amplior, quanto propinquius iudicii diem prestolans iusti iudicis
retribucionem quisque se sperat sine fine gaudere, ubi post laborem
magne defeccionis, cena preparatur ultime refeccionis, ideoque
quo amplius desideratur, dum dies et hora ignoratur, in septime
etatis tempore amplius prolongatur. unde non inmerito vobis hec
porcio restat, cui, velud Esdre sacerdoti, templum perficere et
legem renovare concessum est. nos quoque huius laboris ministros
ultimum in calce voluminis subinserere, vobis iubentibus, presumimus.
verum ex his quedam subtraximus, posteriori loco inferenda,
que minus infra hec utilia videbantur. sunt enim aliquando
memoranda, que quasi singulari loco posita videbuntur, horum fortasse
de quibus Propheta dicebat: quibus «iuravi in ira mea, si
introibunt in requiem meam». iam ergo post Egypti expoliacionem
libet vobis divine iussionis virga ingressuris nobis maris
undas dividere, ut involutis sua cum rabie curribus Pharaonis, leto
cordis iubilo Domino cantica persolvamus, ob cuius sanctificacionis
transitum procedentibus nobis divine columpne intuitu, quo gressus
figere vel quo leticie gaudia permixtis beatorum turmis sumere
oporteat capiamus.
Hinc quoque Amalech irruentem cum scandalis pravorum,
vel libore invidorum vestre dextere extensio nobiscum subiciat
preliantibus, et dulcis laticis vena nostri fecundet arida pectoris;
|
|