et tunc cum ad furcam duceretur ligatis post tergum
manibus oculisque panniculo strictis, videns talia pater, reddidit
civitatem et liberavit filium. eo die Romam reversi sumus. et
cum die sequenti Sabinis venissemus, manibus nostris firmavimus
tertium genus, et nostros direximus ad eum legatos, ut acciperet
illud pręfatus comes et appare ab illo firmatum nobis mandaret.
sed facere noluit. quapropter ab omnibus legem scientibus non
ignoratur, quoniam numquam stat tertium genus legaliter sine
appare. verumtamen in supra scripto pacto pręfatus comes nobiscum
stetit, donec advixit, et nullam molestiam de prędicta curte
nobis fecit; licet vellet, non audebat, quia in regno imperator erat.
Mortuo vero ipso imperatore, Iohannes Crescentii filius ordinatus
est patritius; qui Iohannem et Crescentium filios prędicti
comitis uti dilectos consanguineos amare cepit. completis vero
post hoc duobus annis, Crescentius supra scriptus abstulit nobis
turpiter eandem curtem, nec est recordatus anathema quod pater
eius fecerat ex corde, si unquam suus hęres a nostro monasterio
abstrahere vellet. post hoc nobis nostrisque hominibus multa
inferentes mala ipse ac frater eius Iohannes, de Campo Sancti Benedicti
tulerunt casales tres. castellum quoque Buccinianum
supra scriptus Crescentius furatus est nobis, de quo tenebamus
partem tertiam et alias duas nostri libellarii. cuncta etiam ultra
Farfam redegit dominio suo, etiam nostros molendinarios. Castellum
vero Buccinianum delegavit quondam huic monasterio
per cartam una matrona nomine Theoderanda, filia Gratiani consulis
Romani, pro anima mariti sui Ingebaldi Francigenę, tempore
Alberici Romanorum principis, qui dederat ei Sabinensem
comitatum. quod castellum Campo abbas genero suo Azoni
Iudeo postea dedit; modo vero dicunt adversarii nostri quod sit
de curte Sancti Petri, illi proxima, quę Salla vocatur. ad quod
refellendum acquisivi antiquum privilegium a quodam factum papa
cuidam nobili Romano de ipsa Salla, quod dat Buccinianum, affinem
et latus ad ipsam curtem. si vero domnus Crescentius
illud sciebat essc Sancti Petri, ut modo dicit, cur de illo cartam
|
|