Pag 2396

Sistere nequaquam poterat nec pergere quoquam.
Hunc velud ostentum mo[n]strumque domus pater eius
Flebat; qui terra cubitans, in pulvere repens,
Surgere et frustra temptans herebat: eundi
Velle sibi natura dedit, set posse negavit.
Hunc puerum Clare devovit cura parentum,
Adiciens illi, ut verbis utar eorum,
Quod suus esset homo, curatus forte per illam.
Quem sibi devotum mox sanat; eumque parentes
Mirifico Clare properant offerre sepulcro.
XLIV - De eodem.
Edita Mevanio mulier Pleneria dicta,
Preter opem baculi, contractis renibus, ire
Non poterat, nec eo curvum substollere corpus;
Set male nutantes gressus hinc inde trahebat.
Quodam namque die Veneris defertur ad illum
Percelebrem tumulum, de quo magnalia surgunt,
Qui micat eximia signorum luce, coruscat
Prodigiis, splendet virtutum fulgure, pollet
Muneribus, donis rutilat redoletque medelis.
Quod rogat assequitur mulier; nam mane sequenti
Erigitur, plenaque salus donatur eidem;
Et redit ad propria proprio devecta regressu
.
XLV - De sanatione a tumoribus gutturis.
Gutturis intensum Perusina puella tumorem
Glandibus incurrit; in natis bisque decenis
Inducebat ei nimium tumor ille dolorem.
Sic locus excrevit, tumuit sic guttur, ut ipsum
Grossitiem capitis eius superare videres.
Virginis ad tumulum deduxit sepe puellam
Mater. Cumque semel de nocte iaceret ibidem,
Inmaduit sudore tumor, mollescere statim
Ille ceperunt strume modicumque moveri.