Sceptriferum summumque Iovem facieque serena,
       Inde tridentiferum moderatoremque profundi
       Ceruleumque comas medium, fuscumque minorem;
       Torva latus servat coniunx, aterque paludis
       Navita tartaree piceas redit itque per undas,
       Tergeminusque canis latrat; tum dura severis
       Pensa trahunt manibus, fixa sub lege, sorores;
       Quinetiam stigias eterna nocte tenebras
       Anguicomasque simul furias templumque torumque,
       Tum silvas et rura canunt atque arma virosque
       Et totum altisonis illustrant versibus orbem.
Mo. Hic unum canit ore deum, quem turba deorum
       Victa tremit, celum nutu qui temperat almum,
       Ethera qui librat liquidum, qui roris acervos,
       Quique nives spargit gelidas et nube salubri
       Elicit optatos herbis sitientibus imbres;
       Qui tonat et trepidus rapidis quatit aera flammis,
       Tempora sideribus, qui dat sua semina terris;
       Qui pelagus fluitare iubet, consistere montes;
       Qui corpus mentemque dedit, quibus addidit artes
       Innumeras, geminum cumulans ab origine munus;
       Qui vite mortisque vices, queque optima fessos
       Fert super astra, viam docuit repetitque monendo.
       Hunc meus ille canit; neu raucum dixeris, oro:
       Vox solida est penetransque animos dulcore latenti.
       Iure igitur, patriis primum celebratus in arvis,
       Attigit et vetros saltus, lateque sonorum
       Nomen habet: que rura Padus, que Tybris et Arnus,
       Que Rhenus Rodanusque secant, queque abluit equor
       Omnia iam resonant pastoris carmina nostri.
Sil. Experiar, si fata volent; nunc ire necesse est.