Pag 144

8. Constat itaque spondeus ex duabus longis syllabis
temporum quattuor, ut aestas. Hinc bene per sapientem dicitur:
Bina spondeus fit longa f itque trochaeus ex prima
longa, breuis est de fine secunda.
9. De trochaeo. Trochaeus uero dictus est, eo quod celerem
conuersionem faciat cantilenae et quasi rota uelociter
currat in metris. Trochos enim Grece, dicitur rota Latine;
inde trochus cum quo pueri ludunt, eo quod celeriter uoluitur.
10. In quibus locis sedeant. Nunc uidendum est <in>
quibus locis quisque ex illis sedere ualeat.
11. De dactilo. Dactilus quidem in omnibus locis sedere
potest nisi in sexto pede. Hinc utique dicitur: Dactile, cuncta
tene, semper de fine recede.
12. De spondeo. Spondeus quintam sedem tantummodo uitat.
13. De trochaeo. Trochaeus caudam conseruat sicut in
audax.
14. De synalinpha. Sciendum uero quoniam nostri praedecessores
synalimpha solent uti. Sinalimpha quippe conglutinatio
est syllabae, quod fit cum praecedens dictio in m
uel in quamlibet uocalem desinit, sequens uero a uocali
incipit, et tunc in scansione[m] antecedens subtrahitur, ut
est illud Virgil[l]ii: Illum expirantem transfixo pectore flammas.
Quod a modernis uitatur non quia non liccat, sed quoniam
rustico modo prolatum uidetur.
15. Vltimam quoque dictionis breuem in principio tertii
pedis licentia ponimus longam, ut est illud: Quid sit natura
res est cognoscere dura. Poetae in secundo et in quarto
id faciunt; in secundo, ut Lucanus: Dum sanguis inerat dum
uis materna, peregi ; in quarto, ut est illud Prudentii: Et
domus et domini paribus adoleuimus annis.