prospera in eorum plerumque sibi primitiis
arriserat, quodam motu voluntario regebantur,
ut animo videlicet, plusquam viribus confidere
crederentur, et furore plusquam virtute se vincere
posse sperarent. Unde viva et promta voce admirantes
quodammodo de eo, quod Manfredus,
eorum jam in multis probitatem et fidem expertus,
ab eis, quasi dubius, indagabat, ajunt ad
Manfredum: "Et si statim nos oporteat mori
tecum, non te negabimus. En personam tuam
principaliter, ex cujus vita et obitu nostrae
felicitatis subsistentia et ultimus infelicitatis
dependet occasus, e vestigio sequimur; et te nihilominus
feliciter vivere, nosque sub militaris
honore fortunae fideliter pro te mori, si contingat,
volumus et optamus. Et, ut fidem, quam
pro defendenda regalis nominis libertate congerimus,
testificentur opera nostra, statim primus
in hostes, si placeat, noster erit aggressus".
Cap. X
Luceriae Sarraceni proelium subito cum Gallorum
ribaldis ineunt, qui, primo cedentes, a servorum
agmine deinde adjuti, illos repellunt; sed, a comite
Jordano suisque simul petiti, rursus cedunt.
Quum interim in universae dimicationis casum venissent,
jamque Galli essent victuri, Manfredus
una cum Theobaldo Anniballis in medium proelium
irruit, ubi interimitur. Galli plenam victoriam referunt.
Cum in hujusmodi voluntatum examinatione
persisterent, et militiae agmina, necnon et agminum
praepositos recenserent, clamor in aethere
tantus insonuit, quod, sicut fertur, usque ad
Aliphium ventus impulit crepitantia per aëra
vocum murmura, et veluti cum freta fervent valida
ventorum concita tempestate omnium, de
contrata perstrepebat auditum. Sarraceni namque
de Luceria, qui non aliis armis, quam arcubus
sunt accincti, numero forsitan decem millia,
fines furiose transgredientes mandati, quibus
nondum aggressus erat indictus, dum sic cogitant
Gallicos arcuum percutere missilibus, quod
postea Theutonicis et Lombardis ad expugnandum
Gallicos ipsos nullius vel modicae difficultatis
ultra parari posset obstaculum, veniunt citra
flumen. Sed Gallicorum ferocitatem eo plus
concitant, ignemque magis gallici furoris accendunt.
Quo militum magis cohortibus appropinquant,
clamant de more, ac, credentes Gallicos
vocibus perterrere, clamore continuo invalescunt.
His occurrunt primo ribaldi, qui gregatim de
Francia venerant, et, comperto quod Sarraceni
erant, qui contra exercitum Gallicorum cum clamoribus
festinabant, clamitant et ipsi dicentes:
"Porci ne sunt isti, qui contra nos cum tanto clamore
descendunt?" Propter quod inermes quod
absque magistri conductu relicta solita conciti
furia velut autumnales sturni, quando in multitudine
nubifica de loco moventur ad locum, Sarracenorum
|
|