ejusdem Ecclesiae commisit tutelam ad cujus
honorificentjam suo studio, eam constat extructam .
Ludovicus igitur perfectis omnibus,
quae ad regimen praelati Monasterii, et ad de¬cus
totius Imperii pertinere videbantur, regresus
est ad propria, ibique religiose et pie
vivens, et religiosius et magis pie moriens
animam Deo reddidit, Regnumque et Imperium
suis haeredibus dereliquit. Cujus mortis
indicio, sicut in quibusdam Chronicis reperitur,
stella sicut facula ardere visa est post Septentrionem
septimo die mensis Junii. Et tunc
idem divae memoriae Imperator Ludovicus diem
claudens extremum defunctus est XIII. die mensis
Augusti. Romanus autem Abbas, quem
ab eo ordinatum fuiste memoravimus supra,
audito obitu ejus, tanto ardore memorjam ejus
fecit, tot lachrymas pro eo fudit, tot pauperes
et nudos vestivit et pavit; ac si eum ab inferis
suis beneficiis crederet se posse revocare.
Et non solum in illis diebus, quibus auditus
fuit obitus ejus, verum etjam usque in sempiternum,
memoria Ludovici Sanctissimi Regis,
et victoriosissimi Imperatoris in Monasterio Piscariensi
non derelinquetur, dum lapis erit ibi
super lapidem, et aliquis in eo vivens invenietur.
Romanus vero prudentissimus Abbas
post obitum Ludovici Imperiali tenore Monasterium
rexit, augmentavit bonis omnibus et
religione cumulavit, et peractis in regimine
decem et octo annis felix migravit ad Dominum.
Verum quia superius de dedicatione Ecclesiae
aliquantulum breviter locuti sumus, huic
placet inserere lectioni de consecratione altarium,
et positione inibi Sanctarum Reliquiarum:
ut noscant posteri continuam celebrare
memorjam illorum, quorum sciunt semper sibi
inesse praesentjam. Dedicata igitur Ecclesia,
|
|